Denk vanuit olifantenpaadjes

Digitale inclusie is een groot probleem. Naar schatting 20% van de bevolking kan niet (voldoende) zelfstandig meedoen met de (digitale) maatschappij.  Deze kloof groeit. Daarvan zijn alle betrokkenen doordrongen.

Bredata, de beweging voor de slimme stad Breda, vroeg Procreate om een toolbox te ontwikkelen om de burger makkelijk te betrekken bij digitaal ontwerp. Dat is gelukt: samen met ontwerpers, bestuurders, belanghebbenden en gebruikers .

De toolbox Digitale Inclusie kan straks door iedereen gebruikt worden.

Ontwerp voor de achterblijvers. Praat eerste met de 20 % achterblijvers, voordat je gaat ontwerpen. Dat scheelt heel veel onbegrijpelijkheid.
Ontwerp voor de 20% zo begin je…

Drie hobbels voor digitale uitsluiting

A.   De digitale kloof is een vaardigheden probleem. Vaak hebben mensen te weinig vaardigheden om digitaal mee te kunnen doen. Of ze missen gewoon de hardware. (Movisie)

B.   Doelgroepen worden heel vaak niet bereikt met innovatieve oplossingen. Degene voor wie de innovatie bedoelt is, maakt er het laatste gebruik van. Deus we innoveren meer dan dat we bereiken. (innovatie paradox)

C.   Het is een ‘bestuurlijk’ organisatieprobleem De technische ontwikkelingen gaan zo snel dat bijna elke grote organisatie achterop loopt. En dat zorgt ervoor dat digitale kennis onvoldoende vertegenwoordigd is in het bestuur. (Wet van  Martec.)

Deze complexiteit toont aan dat de  kloof meerdere kanten heeft. Het gaat niet alleen om het leren van vaardigheden.

  1. Het aanbod is onduidelijk en complex. 2. Niveau van digitalisering van organisaties loopt achter. 3. Het ontwerp is slecht. 4. De vaardigheden (en het geduld) van de gebruiker worden overschat.

Het kan inclusiever. Het kan toegankelijker. En misschien is ook een goed digitaal ontwerp nooit 100% digitaal. Wil je meer weten? En ontdeken hoe de toolbox werkt? [NB. Hier komt een white paper link, tot dan… bel : Jeroen Tebbe 06 21 390 491]

Digibaal of digiblij?

Mensen die digitaal niet mee kunnen, vinden vaak manieren om wél mee te doen. Ze ontdekken eigen, vaak niet digitale, routes. Anders dan ontworpen was. Dit noemen we olifantenpaadjes. 

De vraag is dus niet. ‘Waarom doe je niet mee’. Maar: ‘Hoe doe je wel mee’. Wat vind jij belangrijk? Wat zou je willen? Hoe doe jij het nu? Er zijn ontelbare onbekende paadjes in de digitale stad. En 20% kiest die route… Hoe werkt dat? En wat kunnen we daarvan leren?

Concept en strategie: SjefKuisters/ Jeroen Tebbe. Vormgeving en illustraties: Marjolijn Stappers.